Fréttir

Í greininni er rakið á hvern veg hestamennskan festist í sessi á meðal íþrótta landsmanna, þó oft sé á brattann að sækja. Mikið hefur þó áunnist; stóraukning á inniaðstöðu til reiðmennsku skiptir þar sköpum, stofnun deildarkeppna þar sem Meistaradeildin í hestaíþróttum fer fyrir auk vaxandi utanumhalds um landsliðið í hestaíþróttum, samfara eflingu heimsleikanna svo nokkur atriði séu nefnd til sögunnar sem rakin eru í greininni.

í dag, þann 18. maí, er alþjóðlegi safnadagurinn. Af því tilefni birtum við hér kynningarmyndband um Sögusetur Íslenska hestsins. Tilkynning um opnunardag og opnunartíma sumarsins munu birtast síðar.

Í greininni er rakið hvernig sá skilningur, að hestamennsku mætti læra, festist í sessi en lengi vel var það svo að álitið var að hestamennskuhæfni væri meðfædd; sumir væru bornir reiðmenn en sumir aðrir jafnvel klaufar og yrðu ekki annað. Vissulega er það svo að þeir sem ætla að ná færni á þessu sviði sem öðrum þurfa að búa yfir áhuga og elju og ákveðnum líkamlegum forsendum en að því gefnu gildir hið fornkveðna: Æfingin skapar meistarann.

Í greininni er saga hestaíþróttanna rakin áfram með sérstaka áherslu á þátttöku Íslands á Evrópumótunum; tvær breytingar hvað þau varðar eru teknar til sérstakrar umfjöllunar, annars vegar hin breytta nafngift þegar hætt var að tala um Evrópumót og farið að tala um heimsmeistaramót íslenska hestsins eða heimsleika á íslenskum hestum og hins vegar hvernig þátttaka með kynbótahross smám saman festist í sessi á leikunum.

Í greininni er saga íþróttakeppnanna rakin áfram, með sérstaka áherslu á Evrópumótin vel fram á níunda áratuginn og fyrsta Íslandsmótið sem haldið var á Selfossi árið 1978 í samvinnu Íþróttaráðs LH sem sett var á laggirnar árið áður, 1977, og hestamannafélagsins Sleipnis.